
کتاب قانون کار نشر دوران
در کتاب قانون کار (بیمه بیکاری) چه میخوانیم؟
کتاب قانون کار (بیمه بیکاری) با تدوین جهانگیر منصور و با ویرایش جدید در سال 1401 منتشر شده است. طبقهبندی مشاغل، پاداش افزایش تولید، مزد و پاداش شوراهای اسلامی کار، انجمنهای صنفی، هیأت تشخیص، هيأت حل اختلاف، آموزشهای فنی و حرفهای، حفاظت فنی، بهداشت کار، انضباط کار و بازرسی کار و بسیاری قوانین دیگر در این کتاب ذکر شدهاند.
چه به عنوان کارجو بخواهید وارد باز کار شوید و یا به عنوان کارفرما قصد راهاندازی کارگاه یا شرکتی را داشته باشید باید با قانون کار آشنا شوید. با خواندن این کتاب میتوانید از تمام قوانین و مقررات کشور در مورد قانون کار و بیمه بیکاری آگاه شوید.
طبق مادۀ ۱ قانون کار، کلیۀ کارفرمایان، کارگران، کارگاهها، مؤسسات تولیدی، صنعتی، خدماتی و کشاورزی باید از قانون کار تبعیت کنند. بر اساس این قانون، کارگر کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حقالسعی (اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا) به درخواست کارفرما کار میکند. طبق مادۀ 3 قانون کار، کارفرما شخصی حقیقی یا حقوقی است که کارگر به درخواست و به حساب او، در ازای دریافت حقالسعی کار میکند. مدیران، مسئولان و به طور عموم تمام کسانی که ادارۀ کارگاه را بر عهده دارند، نمایندۀ کارفرما محسوب میشوند.
در بخشهای مختلف کتاب قانون کار (بیمه بیکاری) میتوانید با قوانین کاری، قانون تشکیل شوراهای اسلامی، قانون بیمه بیکاری، طبقهبندی مشاغل، مزد و پاداش، قانون شمول مقررات کار و حفاظت فنی و بهداشت کار در مورد کارکنان و اتباع خارجی نهادهای انقلاب و بسیاری مضامین دیگر در باب قوانین کار آشنا شوید.
نشر دوران کتاب قانون کار (بیمه بیکاری) از جهانگیر منصور را منتشر کرده است.
کتاب قانون کار (بیمه بیکاری) به همت زندهیاد جهانگیر منصور تدوین شده و در هر چاپ بهروزرسانی میگردد. بدین صورت که در فقدان مرحوم جهانگیر منصور، «واحد پژوهش، تنقیح و تدوینِ قوانین دیدآور» با یاری اعضای خود و تعدادی از وکلای پایه یک دادگستری، کارِ به روز شدن و نو شدن این مجموعه را همانند گذشته به انجام رسانده است.
فهرست مطالب قانون کار (بیمه بیکاری)
فصل اول – تعاریف کلی و اصول
فصل دوم – قرارداد کار
فصل سوم – شرایط کار
فصل چهارم – حفاظت فنی و بهداشت کار
فصل پنجم – آموزش و اشتغال
فصل ششم – تشکلهای کارگری و کارفرمایی
دفتر دوم – قانون بیمۀ بیکاری
دفتر سوم – آئیننامهها، تصویبنامهها، بخشنامهها و دستورالعملها…
بریدههایی از کتاب قانون کار (بیمه بیکاری)
«مادۀ 4: کارگاه محلی است که کارگر به درخواست کارفرما یا نمایندۀ او در آنجا کار میکند، از قبیل: مؤسسات صنعتی، کشاورزی، معدنی، ساختمانی، ترابری، مسافربری، خدماتی، تجاری، تولیدی، اماکن عمومی و امثال آنها. کلیۀ تأسیساتی که به اقتضای کار متعلق به کارگاهاند از قبیل: نمازخانه، ناهارخوری، تعاونیها، شیرخوارگاه، مهدکودک، درمانگاه، حمام، آموزشگاه حرفهای، قرائت خانه، کلاسهای سوادآموزی و سایر مراکز آموزشی و اماکن مربوط به شورا و انجمن اسلامی و بسیج کارگران، ورزشگاه و وسایل ایاب و ذهاب و نظایر آنها جزء کارگاه میباشند.»
«مادۀ 11: طرفین میتوانند با توافق یکدیگر مدتی را به نام دورۀ آموزشی کار تعیین نمایند. در خلال این دوره هر یک از طرفین حق دارد بدون اخطار قبلی و بیآنکه الزام به پرداخت خسارت داشته باشد، رابطۀ کار را قطع نماید. در صورتی که قطع رابطۀ کار از طرف کارفرما باشد وی ملزم به پرداخت حقوق تمام دورۀ آزمایشی خواهد بود و چنانچه کارگر رابطۀ کار را قطع نماید کارگر فقط مستحق دریافت حقوق مدت انجام کار خواهد بود. تبصره: مدت دورۀ آزمایشی باید در قرارداد کار مشخص شود. حداکثر این مدت برای کارگران ساده و نیمهماهر یک ماه و برای کارگران ماهر و دارای تخصص سطح بالا سه ماه میباشد.»
«مادۀ 15: در موردی که به واسطۀ قوۀ قهریه و یا بروز حوادث غیرقابلپیشبینی که وقوع آن از ارادۀ طرفین خارج است، تمام یا قسمتی از کارگاه تعطیل شود و انجام تعهدات کارگر یا کارفرما به طور موقت غیرممکن گردد، قراردادهای کار با کارگران تمام یا آن قسمت از کارگاه که تعطیل میشود به حال تعلیق در میآید. تشخیص موارد فوق با وزارت کار و امور اجتماعی است.»
دیدگاهتان را بنویسید